مامۆستا گیان من دایکم به زگماک که‌ڕولاڵه به‌ڵام باپیرم فێری چۆنێتی نوێژی کردووه‌و من خۆم ته‌مه‌نم ٢٨ ساڵه بیرم نایێ رۆژوویه‌کی دایکم چووبێت، هه‌موو ره‌مه‌زانێک به‌ڕۆژوو بووه، من تاقانه‌ی ئه‌م دایکه‌مم و خوشک و برام نییه‌و واده‌زانم خودا منی کردۆته سه‌‌به‌ب و هۆکار بۆ خزمه‌ت کردنی دایکم و باوکم؛ ئێستا پرسیارم ئه‌وه‌یه ئایا ده‌توانم له‌بری ئه‌و حه‌ج بکه‌م؟
خوای په‌روه‌ردگار لێی قه‌بووڵ بکات و ئیشێکی باشیشه که جه‌نابت ئاوا به خه‌مه‌وه‌ی، به‌ڵام لێی گه‌ڕێ با خۆی حه‌جه‌که بکات، تۆ مه‌سروفی بکێشه ئه‌گه‌ر ده‌توانی، خۆت حه‌جه‌که له‌گه‌ڵیدا بکه‌ی زۆر شتێکی باشه، گه‌ر دایک و باوکیشت پێکه‌وه بنێری بۆ حه‌ج شتێکی باشه؛ چونکه حه‌ج کردن له‌‌سه‌ر که‌ڕولاڵ و کوێریش هه‌ر به هه‌مان شێوه‌ی حه‌جی که‌سی ئاساییه‌و هه‌ر ئه‌وانه ده‌ڵێنه‌وه‌و ده‌یکه‌ن که حاجیانی تر ده‌‌یڵێنه‌وه‌و ده‌یکه‌ن، جا به چ شێوه‌یه‌ک بۆی ده‌کرێت با وا بیکات. ئێستا بۆ نموونه دایکی به‌ڕێزت چۆن نوێژ ده‌کات حه‌جه‌که‌ش وا ده‌کات، یه‌عنی له‌جیاتی ئێمه که ده‌ڵێین: «لَبَّیك اللَّهُمَّ لَبَّیك»، ئه‌و به‌و شێوه‌ی خۆی ته‌عبیری ده‌کات و گرنگیش ئه‌وه‌یه که له دڵی خۆیدا ته‌عبیری ده‌کات هه‌روه‌کو چۆن ئێستا نوێژه‌که‌ی ده‌کات؛ که ئێمه ده‌ڵێین: «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» [الفاتحة: 5] ئه‌ویش به شێوه‌ی خۆی ده‌یڵێته‌وه. بۆیه جه‌نابت له‌جیاتی ئه‌و نایکه‌یت ته‌بعه‌ن چونکه ئه‌و خۆی ده‌توانێ بیکات؛ هه‌ر که‌سێک باڵغ بوو، توانای حه‌ج کردنی هه‌بوو، پاره‌و سه‌روه‌ت و سامانی هه‌بوو، رێگای حه‌جیش کراوه بوو بۆی، له‌م سه‌رده‌مه‌ش جه‌وازو ویزای هه‌بوو و ناوی ده‌رچوو، ته‌واو ئیتر خۆی ده‌چێ بۆ حه‌ج و حه‌جی خۆی ده‌کا یه‌که‌م جار، دوایی حه‌ج بۆ خه‌ڵکی تریش ده‌کات زیندوو بن یان مردوو بن. جا حه‌ج بۆ زیندووه‌که‌ش ناکرێ که مادام خۆی بتوانێ؛ ئێستا بۆ دایکت که که‌ڕولاڵه پێویست ناکات که حه‌جه‌که‌ی بۆ بکرێ، چونکه خۆی ده‌توانێت بچێت حه‌جه‌که بکات. بۆ یهکێک وه‌کو منیش که ئیقامه‌ی نییه، جه‌وازی نییه، ناتوانێت بچێت بۆ حه‌ج، به‌ڵام مادام هه‌ر زیندووه‌و له‌شی ساخه حه‌جی بۆ ناکرێت، بۆیه یه‌کێ له جیاتی من حه‌جه‌که ناکات هه‌تاوه‌کو مه‌گه‌ر پیرو په‌ککه‌وته بووم یان مردم هه‌ر به‌م حاڵه‌ته‌وه، ئه‌و کات یهکێک ده‌توانێت حه‌جه‌که‌م بۆ بکات.
له‌به‌ر ئه‌وه بۆ جه‌نابیشت ته‌بعه‌ن پێم باشه که ئه‌گه‌ر بۆت کرا دایک و باوکت ببه‌ی بۆ حه‌ج و خۆیشت له‌گه‌ڵیاندا بی، ئه‌گه‌ر نه‌شتتوانی ئه‌وان بنێری شتێکی چاکه‌و حه‌جه‌که‌ش دایکت خۆی ده‌یکات خوای گه‌وره له هه‌مووتانی قبووڵ بکات ان شاء اللّه؛ واللّه تعالی أعلم.