به‌ڵێ راسته که شه‌هید حه‌فتاودوو حۆری پێ ده‌درێت؛ حه‌دیسی سه‌حیحی پێغه‌مبه‌ری خوایه (علیه الصّلاة والسّلام) که ده‌فه‌رموێ: «وَيُزَوَّجُ اثْنَتَيْنِ وَسَبْعِينَ زَوْجَةً مِنَ الحُورِ العِينِ»[1]؛ «حه‌فتاودوو حوری پێ ده‌درێت
وه‌کو هاوسه‌ری خۆی». شێخی ئه‌لبانیش (ره‌حمه‌تی خوای لێبێت) به سه‌حیحی ناساندووه.[2]
[1]. الترمذي: 1663؛ أحمد: 17182.
[2]. صحیح الترغیب والترهیب: 1374.