هه‌موو شتێکی حه‌قیقییه گومانی تێدا نییه‌و عه‌قیده‌ی ئه‌هلی سوننه‌ت و جه‌ماعه‌ت و ئه‌وانی تریش ئه‌مه‌یه‌و هیچ ئیختیلافێک له‌سه‌ر ئه‌وه نییه که زیندووبوونه‌وه بۆ روح و جه‌سته‌شه به گۆشت و خوێن و ئێسقان و پێست هه‌موو شتێکیه‌وه؛ خوای گه‌وره ده‌فه‌رموێت: «إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِآيَاتِنَا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ نَاراً كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْنَاهُمْ جُلُوداً غَيْرَهَا لِيَذُوقُواْ الْعَذَابَ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَزِيزاً حَكِيماً» [النساء: 56]؛ «به‌ڕاستی ئه‌وانه‌ی باوه‌ڕیان نه‌هێناوه به ئایه‌ت و فه‌رمانه‌کانی ئێمه، له ئاینده‌دا ده‌یانسووتێنین به ئاگری دۆزه‌خ، هه‌موو جارێک که پێستیان داوه‌شاو سووتاو هه‌ڵقرچا، پێستی تر ده‌که‌ین به به‌ریاندا، بۆ ئه‌وه‌ی به چاکی سزاو ئازار بچه‌ژن، به‌ڕاستی خوا هه‌میشه‌و به‌رده‌وام باڵاده‌سته‌و دانایه». که‌واته به‌پێی ئه‌م ئایه‌ته هه‌ر کاتێک که پێستی ئه‌هلی دۆزه‌خ برژا به عه‌زابی جه‌هه‌ننم و به ئاگری دۆزه‌خ، ئه‌وه پێستێکی که‌یان به به‌را ده‌کرێت بۆ ئه‌وه‌ی باش ئازاره‌که‌یان پێ بچێژن؛ چونکه خه‌ته‌رترین سووتان ئه‌وه‌یه که به‌س پێستی سووتاندبێت و رۆ نه‌چووه! که کاتێک برینه‌که رۆ ئه‌چێت و سووتاندنه‌که ئه‌چێته گۆشته‌وه، ته‌خفیف ده‌بێت له سه‌ر پێسته‌که. بۆیه خوای گه‌وره ده‌فه‌رموێ هه‌روه‌ختێک که پێستیان سووتاو برژاو داماڵرا، ئه‌و کاته پێستێکی که‌یان به سه‌ردا ده‌که‌ینه‌وه بۆ ئه‌وه‌ی ئازار بچێژن. ده‌ی باشه ئه‌گه‌ر خه‌ونه ئه‌ی چۆن ئازار ده‌چێژن؟ ئه‌گه‌ر ته‌نها روحه چۆن باسی پێستی جه‌سته ده‌کات؟ که‌واته هیچ گومان له‌وه‌دا نییه.
پاشان خوای گه‌وره ده‌فه‌رموێت: «وَقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ» [السجدة: 20]؛ «ئاده‌ی ئه‌و سزاو ئازاری ئاگره بچێژن که به درۆتان ده‌زانی». که‌واته گوێ له‌وانه‌ش مه‌گره که ده‌ڵێن زیندووبوونه‌وه ته‌نها بۆ روحه یان سزاو ئازاری جه‌هه‌ننم خه‌ون و خه‌یاڵه! ئه‌مانه جاهیل و نه‌زانن؛ ئه‌مانه هیچ عیلمێکیان پێ نییه‌و ته‌نانه‌ت ناشزانن قورئان بخوێننه‌وه.