به‌ڵێ، فه‌رمووده‌ی هه‌یه که پێغه‌مبه‌ری خوا (علیه الصّلاة والسّلام) ده‌فه‌رموێ: حه‌فتا و له ریوایه‌تی تریشدا حه‌فتاودوو حۆری ده‌درێتێ. هه‌رچه‌نده زانایان له‌سه‌ر فه‌رمووده‌کان لێکۆڵینه‌وه‌و راجوێییان زۆره [بۆ نموونه ئه‌م فه‌رمووده‌یه: «إِنَّ أَدْنَى أَهْلِ الْجَنَّةِ مَنْزِلَةً، الَّذِي لَهُ ثَمَانُونَ أَلْفَ خَادِمٍ، وَاثْنَانِ وَسَبْعُونَ زَوْجَةً، وَيُنْصَبُ لَهُ قُبَّةٌ مِنْ لُؤْلُؤٍ، وَيَاقُوتٍ وَزَبَرْجَدٍ كَمَا بَيْنَ الْجَابِيَةِ وَصَنْعَاءَ» (أحمد: 11723)؛ شوعه‌یب ئه‌رنه‌ئووت و هاوکارانی ده‌رباره‌ی فه‌رموویانه: «سه‌نه‌ده‌که‌ی زه‌عیفه».]. ئه‌مه‌ش له بابه‌ته نهێنییه‌کانه‌و خوای گه‌وره خۆی چاکتر ده‌زانێت.