ئه‌گه‌ر مه‌به‌ستت له‌وه‌یه که ناتوانیت بیخوێنیته‌وه به‌ڵام هه‌ر مو‌حاوه‌له ده‌که‌یت خۆت فێر بکه‌یت ئه‌وه باشتر وایه قاعیده‌ی نوورانی یان به‌غدادی به‌کار بهێنیت و له‌وه‌وه فێر ببیت که وه‌کو حونجه فێرت ده‌کات ورده‌ورده‌. ئینجا هه‌ندێک کات خۆت ده‌توانیت بیخوێنیته‌وه به‌ڵام زۆر به سه‌ریدا دێیته‌وه که ته‌بعه‌ن زۆر که‌سیش وایه، ئایه‌تێک ده‌خوێنێت و هه‌ر ده‌یڵێته‌وه دیسان، که ئه‌مه‌ش له هه‌موو وتنه‌وه‌یه‌کدا ئه‌جره‌که‌شت ده‌ست ده‌که‌وێت؛ چونکه فه‌رمووده‌که‌شمان‌ هێنایه‌وه که پێغه‌مبه‌ری خوا (علیه الصّلاة والسّلام) ده‌فه‌رموێ: «الْمَاهِرُ بِالْقُرْآنِ مَعَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ وَالَّذِي يَقْرَأُ الْقُرْآنَ وَيَتَتَعْتَعُ فِيهِ وَهُوَ عَلَيْهِ شَاقٌّ، لَهُ أَجْرَانِ»[1]؛ «ئه‌و که‌سه‌ی زۆر شاره‌زایه له قورئان خوێندندا ئه‌وه له کۆڕی فریشته‌ به‌ڕێزه‌کانی باڵادایه. ئه‌و که‌سه‌ش که قورئانه‌که به حونجه ده‌خوێنێته‌وه‌و ده‌می پرته‌پرتی بۆ ده‌کات و له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌ی که سه‌خت و دژواره له‌سه‌ری به‌ڵام هه‌ر ده‌یخوێنێته‌وه، ئه‌وه دوو ئه‌جرو پاداشتی ده‌ست ده‌که‌وێت». که‌واته ئه‌و که‌سه‌ی که قورئان ده‌خوێنێت و به‌ڵام زۆر بۆی قورسه‌و حونجه‌ی تێدا ده‌کات و ده‌گه‌ڕێته‌وه سه‌ری، ئه‌و که‌سه دوو ئه‌جری هه‌یه ئه‌جرێکی قورئان خوێندنه‌که‌‌و ئه‌جرێکی ئه‌م ماندووبوونه‌شی ته‌بعه‌ن هه‌یه. له‌به‌ر ئه‌وه ئه‌و کاته سه‌بری له‌سه‌ر بگره‌و ورده‌ورده بڕۆ پێشه‌وه. ته‌بعه‌ن باشترین شتیش ئه‌وه‌یه یه‌کێک هه‌بێت تۆ بچیت بۆ لای و سووره‌ته کورته‌کانی لێوه فێر ببیت، سه‌ره‌تا به چوار قوله‌که ده‌ست پێ بکه، ئینجا لای قورئانخوێنێک بڵێ بێزه‌حمه‌ت گوێم لێ بگره بزانه باش ده‌یخوێنم؟ چه‌ندین جاری تر ئاوا، ئینجا بچۆره سه‌ر سووره‌تێکی که، په‌له مه‌که له‌وه‌ی که خه‌تم بکه‌یت. جوزئێک قورئان له‌به‌رده‌ستی یه‌کێکدا فێر ببیت بیخوێنیت و به چاکی بیخوێنیته‌وه ته‌واو ئیتر ده‌توانیت ئه‌و کاته ئیعتیماد بکه‌یته سه‌ر خۆت. جا ئیتر تا حوکمه‌کانی ته‌جوید زۆرتر بزانیت ئه‌وه باشتره.