که فهرموودهی پێغهمبهری خوایه (علیه الصّلاة والسّلام) کهوابوو جهنابی زانستی لهسهر ئهوه ههیه که ئهم کهسهی ئهم ئیشهی کردووه پێی دهچێته بهههشتهوه. لهوهش که جاری وا ههیه له زمانی عهرهبیدا کرداری رابردوو به کار دههێنرێت، زۆر جار مهبهستهکه ههر کرداری رانهبردووه، یهعنی وهکو ئهوهی دهفهرموێت: «مَنْ صَامَ رَمَضَانَ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا، غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ»[1]؛ «ههرکهسێک رهمهزانهکه بهڕۆژوو بووبێت لهبهرخاتری خوای پهروهردگارو به ئومێدی پاداشتهوه ئهوه تاوانهکانی رابردووی بهخشراون»؛ ئهمه دیاره به کرداری رابردوو هاتووه بهڵام خۆ بۆ داهاتووشهو بۆ ئهو کهسانهشه که بهڕۆژوو دهبن دوایی، یهعنی ههرکهسێک بهڕۆژوو ببێت لهبهر خاتری خوای پهروهردگار ئهوه ئهجرهکهیهتی. بۆیه جاری وا ههیه که دهفهرموێ: «دَخَلَ النَّارَ» یان «دَخَلَ الجَنَّةَ» وهکو دهفهرموێ: «دَخَلَتِ امْرَأَةٌ النَّارَ فِي هِرَّةٍ رَبَطَتْهَا، فَلَمْ تُطْعِمْهَا، وَلَمْ تَدَعْهَا تَأْكُلُ مِنْ خَشَاشِ الأَرْضِ»[2]؛ «ئافرهتێک چووه ناو ئاگری دۆزهخهوه لهبهر ئهوه پشیلهیهکی ههبوو نه خواردنی دهدایێ نه رێگای دهدا خۆی بڕوات خواردنی خۆی پهیا بکات»، ئهمه دیاره خهبهرهکه پێغهمبهری خوا (علیه الصّلاة والسّلام) دهیگهیهنێت که مهعلووماتی لهسهری ههیهو خوای گهوره حهتمهن خهبهری پێ داوه؛ واللّه أعلم.
[1]. البخاري: 37 و1901؛ مسلم: 760.
[2]. البخاری: 3318؛ مسلم: 2619.